Άγιος Σπυρίδωνας
Η ιστορία της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, πολιούχου του Πειραιά, είναι η ιστορία ενός μοναστηριού με ρίζες που φθάνουν -σύμφωνα με κάποιες αναφορές- στον 11ο – 12ο αιώνα. Άλλες ιστορικές πηγές…
Η επιβεβαίωση
Έτσι στο τέλος ο Μιαούλης ανέλαβε μόνος του την κατασκευή.
Τι κρίμα όμως... Όντως δεν πρόλαβε να το κατοικήσει, καθώς πέθανε το 1835 από φυματίωση. Η παραλιακή λεωφόρος μπροστά από το σπίτι του πήρε το όνομά του. Τάφηκε στο λιμάνι, στη συνέχεια τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, και το 1986 στην Ύδρα.
Τα όνειρα
Οι λαϊκοί μύθοι λένε ότι στη διάρκεια του κτισίματος, ένας μαυροφορεμένος μοναχός εμφανιζόταν στα όνειρα των εργολάβων και των εργατών ρωτώντας τους «γιατί κλείνουν το σπίτι του». Φοβισμένοι έφευγαν, ο ένας μετά τον άλλον... Παρόμοια όνειρα έβλεπαν και οι Πειραιώτες που διαφωνούσαν με το κτίσιμο του σπιτιού μπροστά στην είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα - μάλιστα ο μοναχός στα όνειρά τους προέβλεπε πως «ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δεν θα προλάβει να ζήσει μέσα σ’ αυτό».
Το χτίσιμο
Ο Ανδρέας Μιαούλης, ήταν Υδραίος διοικητής του ελληνικού στόλου σε πολλές νικηφόρες ναυμαχίες κατά την Επανάσταση του 1821, με σημαντική παρουσία και στη διάρκεια των πρώτων χρόνων του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Αποφάσισε να κτίσει το σπίτι του στην ακτή του Πειραιά, μπροστά από το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα. Το εμβληματικό κτίριο, το οποίο απέκτησε τη φήμη του «στοιχειωμένου», διακρίνεται σε πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Πειραιά, μέχρι που κατεδαφίστηκε το 1972 και στην πρόσοψη της εκκλησίας δημιουργήθηκε πλατεία με θέα στη θάλασσα.
Η «στοιχειωμένη» έπαυλη Μιαούλη
Μάθετε περισσότερα για τον προορισμό